Gemeenschappelijke lasmethoden
Er zijn talloze manieren om roestvrijstalen buizen te lassen. Hier zijn enkele typische procedures voor lassen roestvrijstalen pijp:
1. Selecteren van de juiste lasbenodigdheden: TIG-, MIG- en Flux Cored Arc Welding (FCAW) verbruiksartikelen zijn slechts enkele van de beschikbare opties voor lassen. Aangezien elk type voor- en nadelen heeft, is het essentieel om het juiste type te kiezen. Zo wordt TIG-lassen, dat een schoner oppervlak creëert dan MIG- of FCAW-lassen, vaak gebruikt voor dunwandige toepassingen. Voor dikwandige toepassingen of waar een hogere neersmeltsnelheid nodig is, worden MIG en FCAW vaak gebruikt.
2. Bereid de buis voor: Knip de buis af tot de gewenste lengte en reinig het oppervlak van de buis om vuil, olie of andere verontreinigingen te verwijderen die het lasproces kunnen verstoren.
3. Kies een lasmethode: enkele van de meest populaire methoden voor het lassen van roestvrijstalen buizen zijn booglassen met gaswolfraam (GTAW of TIG), booglassen met gasmetaal (GMAW of MIG) en booglassen met afgeschermd metaal (SMAW of elektrodelassen). . De dikte van de buis, het gewenste laskwaliteitsniveau en de beschikbare apparatuur kunnen allemaal van invloed zijn op de techniekkeuze.
4. Installeer de lasapparatuur: Monteer de lasapparatuur, de gastoevoer, het toevoegmateriaal en eventuele andere apparatuur volgens de door u gekozen methode.
5. Word een pijp: houd de las op de juiste temperatuur, snelheid en hoek door de voorgestelde lastechniek te volgen voor de methode die u hebt gekozen. Roestvrijstalen buizen worden bijvoorbeeld veel gebruikt bij TIG-lassen, waarbij een wolfraamelektrode wordt gebruikt om een boog tussen de elektrode en de buis te creëren en waar nodig toevoegmateriaal wordt toegevoegd.
6. Controleer de las: inspecteer de las na het lassen op onvolkomenheden zoals breuken, porositeit of gedeeltelijke versmelting. Als er defecten worden gevonden, repareert u de las zoals nodig.
Enkele overwegingen bij het lassen
Als het gaat om het lassen van roestvrijstalen buizen en pijpen, komt er geen tovenarij bij kijken. Het eindproduct zal voldoen aan de voorgeschreven kwaliteitsnormen en zijn beoogde corrosiebestendige eigenschappen behouden als de toevoegmaterialen, verbindingen, reinheid en lastechnieken correct zijn gebruikt. Verbeteringen aan beproefde procedures en methoden stellen pijpfabrikanten echter in staat de productie te verhogen zonder de weerstand van roestvrij staal tegen corrosie in gevaar te brengen.
1. De toevoegmaterialen kiezen
Voor roestvrijstalen buizen worden toevoegmaterialen gekozen om aan de behoeften van de toepassing te voldoen en de prestaties van de las te verbeteren. Voor vulmetalen met een "L"-aanduiding, zoals ER308L, geldt een verlaagde maximale koolstofconcentratie. De corrosieweerstand van koolstofarme roestvaststaallegeringen blijft behouden, wat belangrijk is voor zeer zuivere toepassingen zoals voedingsmiddelen, dranken en farmaceutica. De vulmetalen aangeduid met een “H” daarentegen hebben een hoger koolstofgehalte en zijn ideaal voor toepassingen die meer sterkte vereisen, vooral bij hoge temperaturen. Aan de andere kant kunnen toevoegmaterialen met een hoger siliciumgehalte de productie stimuleren door de stompe verbindingen, de vloeibaarheid van het lasbad en de voortloopsnelheid te verhogen.
2. Problemen met en remedies voor sensibilisatie
De belangrijkste factor die de corrosieweerstand vermindert, is sensibilisatie. De "roestvrij" coating van roestvrij staal bestaat uit chroomoxide. Er zal zich chroomcarbide vormen, dat het chroom zal binden en de vorming van chroomoxide zal stoppen als het koolstofgehalte van de las en de nabijgelegen door hitte beïnvloede zone hoog is. Hierdoor gaat het staal roesten, wat nodig is om de gewenste corrosieweerstand te verkrijgen.
Er zijn drie manieren om met het sensibiliseringsvraagstuk om te gaan. De eerste is het gebruik van vulmetalen en een koolstofarme matrix om koolstof te minimaliseren of volledig te verwijderen. Omdat koolstof in bepaalde toepassingen een belangrijke legeringsrol speelt, is deze aanpak niet altijd levensvatbaar.
De tweede techniek omvat het verminderen van de hoeveelheid tijd die de las en de warmte-beïnvloede zone doorbrengen bij temperaturen die sensibilisatie kunnen veroorzaken, het verminderen van het aantal lassen en lassen met de minste hoeveelheid warmte die mogelijk is om snel af te koelen.
Het gebruik van vulmetalen met bepaalde legeringssamenstellingen om de ontwikkeling van chroomcarbiden te stoppen, is een derde techniek.
3. Om de corrosiebestendigheid te behouden, zijn beschermende gassen nodig
Argon wordt meestal gebruikt als een terugblazend gas bij het lassen van roestvaststalen buizen, hoewel dit kan leiden tot de ontwikkeling van wat nitriden aan de basis van de las, waardoor de corrosieweerstand afneemt. Voor gas wolfraam argon boog (TIG) lassen van roestvaststalen buizen adviseren experts om rechte argon te gebruiken.
Flux-gevulde draden voor het lassen van roestvrij staal worden door fabrikanten gemaakt om te functioneren in een typisch 75/25% argon/kooldioxide gasmengsel. Dankzij de samenstelling van het vloeimiddel wordt de las beschermd tegen vervuiling door koolstof in het beschermgas. Bovendien elimineert de smeltende werking van de slakafdekking extra koolstof en voorkomt dat deze in de lasnaad sijpelt. Er is geen terugslag nodig voor het succesvol lassen van 304 roestvrij staal bij gebruik van de Regulated Metal Deposition (RMDTM) techniek. Duplex roestvrij staal moet echter worden gespoeld met een inert gas, zoals argon.
4. Het beheersen van de warmte-inbreng en snelheid drijft het proces aan
Beheersing van de warmte-inbreng, koeling, corrosieweerstand en vervorming zijn allemaal belangrijke aspecten van het lasproces. TIG-lassen is nog steeds de beste optie voor zeer zuivere buizen met een diameter van 6 inch of kleiner en wanddikten in klasse 10, omdat het doorgaans wordt gebruikt voor het lassen van roestvrijstalen buizen. Autogeen TIG vierkant stomplassen is de aanbevolen procedure voor voedselveilig roestvrij staal met een hoge zuiverheidsgraad. Door deze techniek te gebruiken om de buis te smelten zonder gebruik te maken van vulmetaal, wordt de warmte verminderd en worden mogelijke chemische veranderingen ook verwijderd. Elke pijp die minder dan 1/8″ dik is, ondergaat normaal gesproken deze procedure. Het afschuinen van de buis en het toevoegen van vulmetaal wordt noodzakelijk naarmate de buisdikte stijgt tot 10 tot 40 inch. TIG-lassen is nog steeds de beste optie voor sommige kleinere diameters en dikkere wanden (zoals Schedule 80 met een diameter van 2 inch).
