Wat is een Roestvrijstalen pijp?
Een hol, langwerpig staal waaraan andere componenten zoals nikkel, mangaan en molybdeen zijn toegevoegd om de eigenschappen ervan te verbeteren, roestvrijstalen buizen zijn gemaakt van ijzer en chroom. Het wordt gebruikt in de aardolie-, chemische, medische, voedsel-, lichte productie- en andere gebieden vanwege zijn uitzonderlijke corrosieweerstand en geschiktheid voor een breed scala aan toepassingen waarbij de overdracht van vloeistoffen of gassen betrokken is.
De buis van gelegeerd metaal is afgeschermd van de buitenomgeving door een dunne laag chroom, waardoor de externe omgeving geen invloed heeft op of schade toebrengt aan de binnenomgeving. Om aan verschillende eisen te voldoen, worden roestvrijstalen buizen bovendien aangeboden in een reeks maten en vormen, waaronder ronde, vierkante en rechthoekige buizen. Om leidingsystemen op te zetten die effectief vloeistoffen of gassen veilig en betrouwbaar kunnen transporteren, worden ze doorgaans gebruikt in combinatie met fittingen en koppelingen. Bijgevolg zijn roestvrijstalen buizen zeer gewild op de markt 304 en 316 roestvrijstalen buizen zijn het populairst vanwege hun hoogwaardige eigenschappen en dimensionale verschillen. Dit soort roestvrijstalen buizen hebben verschillende niveaus van corrosieweerstand, sterkte en andere kenmerken, afhankelijk van de specifieke vereisten van de toepassing.
Concluderend hebben roestvrijstalen buizen de voorkeur vanwege hun weerstand tegen corrosie, sterkte, duurzaamheid en veelzijdigheid. Ze zijn niet alleen populair in China en India, maar ook over de hele wereld.
Waarom wordt het gegalvaniseerde buis genoemd?
Stalen buizen die zijn gegalvaniseerd (een beschermende zinklaag die is aangebracht om roest en corrosie tegen te gaan) zijn gemaakt van staal. Galvaniseren werd populair nadat bleek dat loodvergiftiging veroorzaakt kon worden door gewone loden leidingen. De stalen buis wordt tijdens het galvanisatieproces in een gesmolten zinkoplossing gedompeld, waardoor een metallurgische verbinding met het oppervlak van de buis ontstaat. Door deze zinkbekleding wordt de stalen buis beschermd tegen vocht en andere corrosieve stoffen.
Loodgieterssystemen maken vaak gebruik van gegalvaniseerde buizen, vooral in oudere huizen en constructies. Omdat ze betaalbaar en duurzaam waren, waren ze vroeger erg geliefd. Gegalvaniseerde watertoevoerleidingen werden vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog tot 1960 het meest populaire type materiaal dat werd gebruikt om huizen van drinkwater te voorzien. Het onderliggende staal kan roesten en corroderen als gevolg van het afbreken en beschadigen van de zinkbekleding in de loop van de tijd. Loodgietersproblemen zoals lekkages, verkleurd water en een lage waterdruk kunnen hiervan het gevolg zijn.
1. Waterlekken: Roest of corrosie aan de buitenkant van de buis, meestal in de buurt van de verbindingen, kan uiteindelijk lekkages veroorzaken.
2. Water dat verkleurd is: IJzer en mineralen in leidingen kunnen ervoor zorgen dat water bruin wordt. Bruine vlekken naast kranen kunnen mogelijk een teken zijn van verroeste leidingen.
3. Verminderde waterdruk: Gecorrodeerde leidingen kunnen de waterstroom belemmeren. Als gevolg daarvan kan een lage waterdruk ontstaan.
Potentiële gezondheidscomplicaties kunnen het gevolg zijn van een van de bovengenoemde aandoeningen.
Wat is gietijzeren buis en waarom gebruiken we het?
Grijs gietijzer is het belangrijkste materiaal dat wordt gebruikt om gietijzeren buizen te maken. Gietijzeren (CI) leidingen werden vaak gebruikt om water en rioolwater door te voeren totdat er plastic leidingen ontstonden. Een van de oudste pijpleidingsystemen die nog steeds in gebruik zijn, is gemaakt van gietijzer, maar buizen van hogedichtheidpolyethyleen (HDPE) en polyvinylchloride (PVC) hebben hun plaats ingenomen. Hoewel de meeste gietijzeren buizen vanwege slijtage moeten worden vervangen, zijn sommige ervan nog steeds in gebruik.
Vanwege de duurzaamheid en langdurige prestaties worden gietijzeren buizen vaak gebruikt in DWV-systemen (drainage, afval en ventilatie), die worden gebruikt in oudere huizen en constructies. Gietijzeren rioolbuizen kunnen met de juiste installatie meer dan een eeuw meegaan. Gietijzeren buizen worden gemaakt door ruwijzer, een aanzienlijke hoeveelheid schroot en andere materialen te smelten en het gesmolten metaal vervolgens in mallen te gieten om de dikke wanden van de buizen te vormen. De resulterende gietijzeren buis kan een lage afvalwaterdruk aan, zelfs als er corrosie optreedt, is sterk bestand tegen externe belastingen en is geschikt voor ondergrondse installatie.
Gietijzeren buizen zullen na verloop van tijd corroderen, maar uiteindelijk zal roest zich ophopen op de blootliggende buis, waardoor de corrosie wordt vertraagd. Gietijzeren buizen zijn nog steeds een uitstekende optie voor het plaatsen van buizen in huizen vanwege de voordelen ervan, maar zijn niet meer zo gebruikelijk vanwege de meer betaalbare en goedkopere alternatieven die momenteel beschikbaar zijn.
Hoe onderscheid je ze van het blote oog?
1. Onderzoek het materiaal
Omdat het primaire materiaal in gietijzeren buizen ijzer is, dat gemakkelijk corrodeert en roest bij kamertemperatuur, hebben gietijzeren buizen aan de buitenkant doorgaans een duurzamere corrosiewerende bekleding, meestal asfaltverf of zilverpoederverf. Epoxyharsverf is een andere optie, dus de kleur en textuur van de verf zijn wat je kunt zien en voelen.
Om de roestvrijstalen kleur te bereiken, is de roestvrijstalen buis grotendeels gemaakt van gelegeerd staal, dat ondanks de naam bestand is tegen roest bij kamertemperatuur. Zoals u kunt zien, is het oogverblindende roestvrijstalen ornament grotendeels gepolijst.
De buitenkant van de stalen buis die is verzinkt met zink is gecoat. De buitenlaag van gegalvaniseerd staal is bedoeld om de buis te beschermen, omdat gewone stalen buizen (technisch gezien gelaste stalen buizen genoemd) en gietijzeren buizen bij kamertemperatuur gemakkelijk vatbaar zijn voor roest en corrosie. Meestal is de kleur van de verzinkte laag zichtbaar.
2. Denk na over de verbinding
Terwijl mofverbindingen, klemverbindingen, flensverbindingen etc. voor de hand liggend lijken, is een gietijzeren buis niet gelast.
In theorie is het verboden om gegalvaniseerde stalen buizen te lassen, omdat er galvanische corrosie ontstaat tussen het soldeer en de gegalvaniseerde laag en door het lassen de gegalvaniseerde coating wordt verwijderd. Als gevolg hiervan wordt de verbinding vaak gemaakt met behulp van een draad, een klem of een draadflens.
Het merendeel van de RVS buizen is gelast, maar er zijn ook gelaste flensverbindingen en klemverbindingen. De draad is vanwege zijn sterkte lastig te plaatsen.
3. Voordat u een aankoop doet, is het belangrijk om de productienormen, modellen, specificaties en andere aspecten van buizen grondig te overwegen.
